Τα esports στην Ελληνική κοινωνία
Η Ελλάδα, η γενέτειρα του Αθλητισμού, του ευ αγωνίζεσθαι, της δημοκρατίας και της απαρχής της ελευθέριας του λογού, αντιμετωπίζει στα μεταπολεμικά θεμέλια της, απόψεις και γνώμες που καταρρίπτουν σχεδόν σε κάθε τομέα αυτά που γίναμε γνωστοί σε ολόκληρο το κόσμο. Και ναι. Ακόμα και τα esports, έχουν δεχθεί μεγαλύτερο ψυχολογικό, υπαρκτό και οικονομικό πόλεμο από όσο νομίζεις.
Το παιδί μου θα γίνει γιατρός
Σκλαβιά, Παγκόσμιος πόλεμος, Χούντα, αλλεπάλληλες ανίκανες κυβερνήσεις στις οποίες η εξέλιξη του μυαλού και του σώματος είναι εντελώς αντίθετες με τις πράξεις τους. Όλα αυτά δημιούργησαν μια φτώχεια στις Ελληνικές οικογένειες που εκτός από απτή, έγινε και ψυχολογική. Και η ψυχολογική φτώχεια είναι κάτι το οποίο ταλανίζει την Ελληνική και γενικότερα την Βαλκανική Κοινωνία πάρα πολλά χρόνια. Η Άρνηση σε κάθε διαφορετικό εξαιτίας της αισχρής οικονομικής κατάστασης μιας οικογένειας, συγκλίνει το εκάστοτε παιδί να κοιτάει μόνο δουλείες, τις οποίες οι γονείς του χαρακτηρίζουν σοβαρές μόνο και μόνο από έλλειψη γνώσης. Οτιδήποτε ψυχαγωγικό είναι hobby και το κάνουν οι άνθρωποι που δεν μπόρεσαν να προκόψουν στην ζωή τους. Μην ξεχνάμε ότι τους ηθοποιούς τους έλεγαν Θεατρίνους, τους Μουσικούς, μπουζουκόβιους και τους δημοσιογράφους, λινάτσες. Μην ξεχνάμε επίσης ότι, όπως και σε όλα τα βαλκάνια, η έκφραση ‘’τι θα πει ο μαχαλάς’’, έπαιρνε γιγάντιες διαστάσεις στο μυαλό κάθε πατριαρχικής οικογενείας. Τι θα έλεγε η γειτονιά, αν το παιδί σου δεν έκανε ένα συμβατικό επάγγελμα; Πως ο πατέρας σου θα μπορούσε να σε παρουσιάζει στους φίλους στο καφενείο της γειτονίας, σε αντίστοιχους γονείς που τα παιδιά τους είναι γιατροί και δικηγόροι η τουλάχιστον ένα επάγγελμα που στο μυαλό τους φαντάζει σοβαρό και επικερδές; Όλα αυτά τα λογία φαντάζουν μακρινά και μιας άλλης εποχής. Τώρα κάποια πράγματα αρχίζουν και αποενοχοποιούνται ως ένα βαθμό ακόμα και στην Ελλάδα που δεν γνώρισε ποτέ Αναγέννηση, δεν γνώρισε ποτέ βιομηχανική επανάσταση, δεν γνώρισε ποτέ Διαφωτισμό και δεν γνώρισε ποτέ Τεχνολογική εξέλιξη. Είναι όμως αρκετά για ένα παιδί που δεν θέλει να συμβιβαστεί με τίποτα από τα επαγγέλματα που ανεβάζουν το κοινωνικό στάτους σου και δεν ζει σε ανεπτυγμένα κοινωνικά κράτη της Ευρώπης;
Μεγάλωσες για παιχνίδια Νικολάκη.
To Gaming αυτή τη στιγμή, αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες στο χώρο της διασκέδασης και της ψυχαγωγίας, με εκατομμύρια εργαζομένους, συντελεστές, παρουσιαστές και αθλητές να προσπαθούν να βγάζουν τα προς το ζην με ένα χώρο τον οποίο είχε κλονιστεί από μόνο μια μια λέξη. Παιχνίδι. Η Οποία λέξη είναι άρρητα συνδεδεμένη με το παιδί. Στο παιδί αγοράζουμε παιχνίδια, το παιδί ασχολείται με ανθρωπάκια να χοροπηδάνε πάνω κάτω καταστρέφοντας τουβλάκια και τερατάκια. Στην Ελλάδα αυτό το πρόβλημα υπάρχει ακόμα σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό. Πάρα πολλές οικογένειες σταματούν την καριέρα ενός παιδιού, το οποίο έχει μια έφεση στον Ηλεκτρονικό Αθλητισμό και είναι πραγματικά κάλος σε αυτό που κάνει. Πολύ περισσότερες οικογένειες από όσες μπορείτε να φανταστείτε για τους λογούς που ανέφερα πάνω. Το να παίξεις παιχνίδια, επαγγελματικά είναι κάτι το οποίο η Ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να αποδεχθεί σαν έναν πρωταρχικό τρόπο εισοδήματος. Δεν το χωράει το κεφάλι της. Έτσι έχει μεγαλώσει και έτσι έχει γαλουχηθεί. Το βλέπει σαν έναν τρόπο διασκέδασης που και πάλι είναι βλαβερός και μη σοβαρός. Βλέπετε το να σπας πιάτα και να πετάς λουλούδια στα μπουζούκια η να πηγαίνεις σε επιθεωρήσεις στο θέατρο, κάποτε αλλά ακόμα και σήμερα αν το καλοσκεφτείτε, ήτανε η νούμερο ένα ασχολία των Ελλήνων. Έλλειψη γνώσης, Έλλειψη παιδείας και Έλλειψη αντίληψης και ΣΕΒΑΣΜΟΥ σε οτιδήποτε διαφορετικό, είναι αυτόματα και ένα μεγάλο Χ. Πολλά παιδιά ανεξαρτήτως esports, φοβούνται μόνο και μόνο να πουν στον γονέα τους, ότι δεν θέλουν να ακολουθήσουν το επάγγελμα που επέλεξαν οι ΙΔΙΟΙ για το παιδί τους. Φανταστείτε λοιπόν ποσό δύσκολο είναι στο χώρο μας, να πάει και να δείξει το παιδί 10 τερατάκια να πλακώνονται μεταξύ τους, και να το παρουσιάσει ότι με αυτό θα μπορέσει να ζήσει τον εαυτό του για τουλάχιστον 10 χρονιά. Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ. Τι φταίει όμως για όλο αυτό; Τι είναι αυτό που κάνει την συγκεκριμένη ιδεολογία να ζει σφηνωμένη ακόμα και σε οικογένειες οι οποίες δομούνται στη σύγχρονη εποχή; Η απάντηση είναι πάρα πολύ απλή. Δεν υπήρχε στήριξη ποτέ από τις 2 άρχουσες εξουσίες. Την πολιτική και την Ενημέρωση.
Ο Πόλεμος 2 αντίθετων κόσμων.
Το επάγγελμα της δημοσιογραφίας είναι ιερό. Είναι ένα λειτούργημα. Ο Άνθρωπος πρέπει να ενημερώνεται για πάσης φύσεως θέματα, ώστε να μπορεί να εξελίσσει και να εξελίσσεται. Χωρίς την πλήρη ενημέρωση της γενικότερης κατάστασης στο κόσμο, είτε με την ταμπέλα της Τεχνολογίας, είτε της επιστήμης, είτε της κοινωνιολογίας και είτε των ανθρωπιστικών αρχών, παραμένει στο σκοταδισμό και στο περίφημο Σπήλαιο του Πλάτωνα. Για κακή μας τύχη βέβαια στην χωρά μας η δημοσιογραφία έχει πάψει να είναι λειτούργημα και έχει πάψει να βοηθάει τον κόσμο να σπάει τα ψυχολογικά και ενημερωτικά του σύνορα. Προπαγάνδα, κίτρινος τύπος, ψέματα και λογοκρισίες είναι 4 λέξεις που είναι άρρητα συνδεδεμένες με την Ελληνική δημοσιογραφική πραγματικότητα και είναι λίγοι αυτοί που κρατάνε ακόμα το λάβαρο της Αντικειμενικότητας και της Αντικειμενικής ενημέρωσης ψηλά. Οτιδήποτε δεν άρεσε στις παλιές γενεές, αυτές που έχτισαν τα θεμέλια της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα με σωστό η με λανθασμένο και μαύρο τρόπο, δυσφημούν οτιδήποτε δεν θα κάνει καλό σε αυτούς.
Και τι είναι αυτό το οποίο δεν υπήρχε περίπτωση ποτέ να κάνει καλό στα κανάλια τους και στα ραδιόφωνα τους; Να υπάρχει ένα μέσο στο οποίο η ελευθέρια της άποψης, του λόγου και της πράξης να εκφράζεται από πολλούς και όχι από συγκεκριμένους βάλτους πολίτες. Έτσι λοιπόν και στα eSports. Όταν τα eSports είχαν αρχίσει να μπαίνουν για τα καλά στις ζωές των Ελλήνων, τα κανάλια είχανε κάνει μια φρενήρη προσπάθεια να καταλογίσουν στο χώρο αυτό και γενικότερα στο χώρο του Gaming τα ακαταλόγιστα. Βίαιες πράξεις μεταξύ άλλων παιχτών που θα έχει αντίκτυπο στην ζωή τους, επιβλαβείς οι πολλές ώρες στον υπολογιστή. Απομακρύνετε τα παιδιά σας από Multiplayer παιχνίδια διότι μπορούν να στα διαφθείρουν η ακόμα και να στα παρασύρουν σε αυτοκτονικά παιχνίδια (βλέπε blue whale incident). Προσπαθήστε να τα γυρίσετε στον ΑΛΗΘΙΝΟ αθλητισμό κάτι τον οποίο πολύ μεγάλη μερίδα δημοσιογραφικών μέσων ζει από αυτόν.
Το χατίρι όμως δεν τους έγινε. Και δεν τους έγινε γιατί τα esports έχουν φτάσει σε μια ρεαλιστική οικονομική διάσταση που κανένας δεν θα φανταζόταν ότι θα φτάσουν. Ομάδες συντηρούν παιδιά, παίχτες προσπαθούν για το καλύτερο και κερδίζουν χρήματα, είτε για να ζήσουν τους εαυτούς τους είτε την οικογένεια τους. Ρομαντικοί που είχαν ασχοληθεί με το χώρο όταν όλα ήτανε στην βρεφονηπιακή κατάσταση , χαμογελούν βλέποντας η ουτοπία τους να αρχίσει να παίρνει πνοή και Αμέτρητα παιδιά που το bullying από το σπίτι και στο σχολείο γιατί τους άρεσε το Pokemon η το Τekken 3, να ελπίζουν και να ονειρεύονται. Όταν λοιπόν όλα αυτά αρχίσαν να φαίνονται στην Ευρώπη και σιγά σιγά στην Ελλαδα, αυτό σήμανε και την έναρξη των καναλιών, να μυρίζονται χρήματα σαν αιμοβόρα τσακάλια του Καπιταλισμού και να γυρίζουν ντοκιμαντέρ, να παρουσιάζουν ηλεκτρονικό Αθλητισμό ως κάτι το οποίο πρέπει να απενοχοποιήσουν οι γονείς στα μυαλά τους και ότι πρέπει να γίνει ορόσημο για την διαφορετικότητα της άποψης και την εξέλιξη της τεχνολογίας στην χώρα μας. Τα αγαθά κόποις κτώνται. Αλλά και ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Η Μάχη κερδήθηκε. Ο τελευταίος αντίπαλος όμως δεν έχει πει ακόμα την τελευταία του λέξη.
Η Πολιτική άρνηση και η προσοχή στο βωμό της ψήφου.
Όταν λοιπόν το τεχνολογικό έδαφος στην χωρά μας άρχισε να γίνεται όλο και πιο πρόσφορο και ο αντίλαλος ότι υπάρχει και ένας διαφορετικός αθλητισμός από τον κλασσικό σωματικό και συνηθισμένο, άρχισε ολοένα να γίνεται και πιο δυνατός στους τοίχους κάθε σπιτιού, κάθε τηλεόρασης και κάθε γειτονίας, οι κυβερνήσεις άρχισαν να δείχνουν το ενδιαφέρον τους. Ένα ενδιαφέρον που στα χρονιά τα οποία θα έπρεπε να είχανε δείξει θα φάνταζε ιδανικό και θα έλυνε πολλά οικονομικά ζητήματα. Ακόμα και αυτό το ενδιαφέρον όμως έχει κάποιο ολοκληρωτικό και υπαρξιακό αντίκτυπο; Δυστυχώς όχι. Το να κάνεις μια γυροβολιά σε ένα eSports γεγονός και να πεις ότι εμένα μου αρέσει να παρακολουθώ τα παιδιά να παίζουν αυτό το παιχνίδι με τα τερατάκια,το League of Legends, δεν ανοίγει και δεν βοηθάει καθόλου τα πολιτικά ζητήματα για τον εκάστοτε διοργανωτή, παίχτη, παράγοντα η ιδιοκτήτη. Το ζήτημα αυτό παραμένει ένα θέμα ταμπού και ένα θέμα που στο μυαλό του κάθε πολιτικού δεν χρειάζεται να βρει λύση γιατί δεν είναι πρόβλημα. Ποσό μακριά είμαστε από το να αναγνωρίσουμε esports αθλητές στην χώρα μας και να παίρνουν την ιδιά προσοχή σε κάποιο Παγκόσμιο πρωτάθλημα; πόσο καλό θα έκανε στην esports αγορά, το κράτος να είχε παραδεχθεί και να νομιμοποιήσει εντελώς τον συγκεκριμένο τομέα ώστε ακόμα και ο τελευταίος χορηγός να ενδιαφερότανε να επενδύσει πάνω σε αυτό; Πόσο όμορφο θα ήτανε το κράτος να έκανε κατά συρροή, τεχνολογικά φεστιβάλ όπως κάνει μουσικά η αθλητικά; Γιατί όλα πρέπει να είναι βύσματικά, ακόμα και σε αυτό το χώρο που έχει στηρίξει έμπρακτα, την σύγχρονη μορφή του ευ αγωνίζεσθαι και του τεχνολογικού ανταγωνισμού με φωνές και δάχτυλα που αξίζουν να ακουστούν και έχουν να δώσουν κάτι παραπάνω στο ήδη βαλτώδες περιβάλλον το οποίο ζούμε; Γιατί η δυσκολία στο να ζήσεις από αυτό σε μια οικονομία που το κράτος δεν έχει στηρίξει και δεν θέλει να το κάνει, τότε όλες οι κουβέντες τις οποίες σχολιάσαμε, θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό μας. Γιατί η Ελλάδα είναι ένα κράτος το οποίο αντιγράφει όλα τα κακά των αλλών χωρών και στα καλά κλείνει τα μάτια, τα αυτιά, και το στόμα. Ο Νικολάκης δεν έχει το δικαίωμα να παίζει παιχνίδια και να μην είναι γιατρός ουτε το 2022.
Ζήτω ο Ρομαντισμός. Ζητώ το διαφορετικό.
Εάν είσαι αθλητής eSports, εάν είσαι διοργανωτής, παράγοντας, esports δημοσιογράφος, Σχολιαστής αγώνων, φώναξε. Όπως φώναζαν στα Κράτη που είχανε την ευκαιρία να εξελιχθούν τεχνολογικά και να διευρύνουν τους ορίζοντες τους. Για όλα υπάρχει μια αρχή. Ακόμα και τώρα είναι δύσκολο να αποδείξεις ότι δεν είσαι ένας ελέφαντας που οτιδήποτε διαφορετικό κάνει είναι κατά της κοινωνίας και του συμβατικού. Γιατί και ο Αντώνης δεν γούσταρε να κάνει αυτά που του λέγανε και ήθελε να παίζει όλη μέρα βιντεοπαιχνίδια. Και να ξοδεύει τα λεφτά που έβγαζε στο όνειρο του. Όπως πολλά παιδιά. Αλλά δεν μίλαγε. Μην γίνεις σαν τον Αντώνη. Πάλεψε για αυτό που πιστεύεις ότι θα σου φέρει χαρά, ευτυχία και πραγματικό όφελος στην ζωή σου. Και αν αποτύχεις; Όλοι απέτυχαν. Το σημαντικό είναι να φωνάξεις. Φώναξε για την αγάπη σου, για το hobby σου για το εν ενεργεία επάγγελμα σου. Δείξε έμπρακτα και με σεβασμό σε αυτούς που δεν καταλαβαίνουν αυτό που θέλεις τόσο πολύ, η κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Φώναξε.
